Hoogtepunt bereikt

En dat hoogtepunt ligt op 4.130 m in het Annapurna basecamp, ABC voor ingewijden. Na een trektocht door de bergen van een week bereikten we dit hoogtepunt. Op foto's moeten jullie nog even een week wachten.
Onze dagen bestaan uit een vast ritme: ontbijten met muesli en warme melk, grote pot zwarte thee, een spelletje Uno, Yahtzee, varkentjes rond 1/2 7 's ochtends is een ritueel. Dan de wandelschoenen aan, rugzakken op en een uur wandelen door de schitterende omgeving. Over rotsen, trappen, beekjes, langs steile afgronden. In het begin houd ik mijn hart nog vast, later niet meer, de jongens lopen trouwens ver voor mij uit. Dan begint de school de Oliebol met een pot thee en later warme chocomelk, taal, schrijven en rekenen, meestal zoeken we een terras met fantastische uitzichten op. We leren meteen over de bergen vol sneeuw die we zien: Annapurna zuid, Hiunchuli, Machupucchre, Gangapurna, Annapurna 1 tm 5. En de rivier die we volgen: Modi Kola, met zijn enorme rotspartijen.
Dan lopen we meestal een uurtje naar de lunchstek, door bamboebos met langur apen, mooie vogels en Nepalezen die zware lasten dragen voor toeristen. Namaste zeggen we de hele dag, en zelfs degenen met de zwaarste lasten groeten altijd vriendelijk terug. Daarom komen we hier ook zo graag. Wanneer we op 2900 m arriveren gaan we daarna niet meer dan 2 uur lopen omhoog, want we willen voorkomen dat we te snel stijgen en last van hoogteziekte krijgen. Dus ontmoeten we veel andere reizigers die al weer afdalen, terwijl wij nog lekker onderweg zijn omhoog of in het zonnetje op een terrasje spelletjes spelen etc. Na heerlijk eten (pizza, patat, spaghetti, macaroni, noedels en rijstpudding toe) moeten we 's avonds verplicht steeds vroeger naar bed: de gidsen en porters slapen namelijk in het restaurant en die gaan rond 8 uur 's avonds al onder de dekens!

De laatste klim hebben we ijs op de rivier en de jongens hebben het koud en willen terug! Gelukkig zijn ze te verleiden met het gooien van stenen op het ijs en vergeten de kou. Ook de zon bereikt even later de vallei en warmt ons lekker op. We drinken warme chocomelk en genieten van besneeuwde bergen rond om. Fantastisch dat we dit bereikt hebben met zijn vieren. De jongens hebben onderweg heel veel bekijks en krijgen veel complimenten, zeker wanneer mensen horen welke leeftijd ze pas hebben. Ze steken natuurlijk met kop boven hun Nepalese leeftijdgenoten uit, dus worden veel ouder ingeschat dan 5 en 7.

Rik wil bij de afdaling voor het ontbijt een Gurung bread: een broodje lucht, want "je hebt extra lucht nodig hoog in de bergen" . Bart stelt vast dat zijn linkshandige klasgenoot niet naar Nepal kan komen, want je linkerhand gebruik je hier als toiletpapier!
Rik gedraagt zich al Nepalees, geen toiletpapier maar water om billen schoon te maken. Hij doet het nog netjes ook!

De afdaling duurt een paar dagen, dus de knieen hebben het zwaar en af en toe is er nog een fikse klim. De jongens zijn blij wanneer we Nederlandse reizigers ontmoeten, dan kunnen ze tenminste weer even in hun eigen taal praten. Ze horen ons natuurlijk regelmatig in het Engels praten met anderen. Zelf leren ze Engels met behulp van een memory spel uit het vliegtuig. En ze beginnen grapjes te maken: Can I have your mouth please? is Bart's favoriete vraag.
We genieten van een bad in de warmwater bronnen, gewoon buiten in de jungle. Aan de overkant staan Nepalezen Zo krijg ik nog meer waardering voor het pad dat we hier bewandelen. Alles gaat hier met de hand: de was, het snijden van de rijstplanten, het aanvoeren van goederen voor de winkeltjes en restaurants. Geen wonder dus dat het nationale inkomen niet zo hoog is.
Nu rusten we uit in Pokhara, doen de was, de mail, inkopen en vertrekken morgen voor 3 dagen naar het Chitwan park waar we olifanten, neushoorns en wie weet een Bengaalse tijger gaan zien.