De laaglanden van Nepal

Bij dit artikel helaas geen foto's want de batterijen van de digitale camera zijn door de kou aangetast. In Pokhara hebben we een geheel verzorgde tour geboekt naar het Chitwan Park. We kregen brommerescorte naar het busstation en 4 zitplaatsen in de bus. Die reed niet meteen, nee eerst shoppen voor meer passagiers en voor lucht in de reserveband. De weg was stoffig en bochtig, je zal hier wonen in je hutje met je kleine kinderen...
In Saurauha bleek na 15 jaar een echt busstation te zijn, de drukte van mannetjes om je naar hun resort te krijgen was onveranderd groot. Per jeep naar het Rainbow Safari Resort, waar we een welkomstdrankje kregen en een eigen huisje met douche en toilet. Wat een luxe, even later stond de lunch voor onze neus en 's middags wandelden we met gids Krishna naar de olifantenstallen die ook nog ongewijzigd bleken te zijn. Zonsondergang bij de Rapti rivier: een aaneenschakeling van terrasjes! We blijven ons verbazen. Uitslapen is er weer niet bij: om 1/2 7 ontbijt en om 7 uur met de jeep naar de dug out kano met gids voor een sprookjesachtige tocht op de rivier. We zien heel veel vogels, waaronder prachtige ijsvogels en maraboes - geen idee dat die ook in Azie leven. Een groot Sambu hert komt water drinken, helaas zijn de krokodillen met vakantie. Rik vindt het stilzitten moeilijk, Bart speurt lekker mee. Vanuit de boot door naar het olifanten fokcentrum waar vorig jaar een tweeling is geboren, die lopen lekker los te stoeien met hun 200-300 kg en steken nieuwsgierig hun slurf overal heen. Sommige toeristen schrikken zich rot. En het programma is nog niet voorbij: baden met de olifanten. Rik wil dat wel en gaat met Hans dapper op de rug van de olifant en krijgt de volle laag water over zich heen. Na drie slurven vol vindt hij het welletjes. Bart wil het ook proberen, Hans krijgt de uitgebreide versie en wordt door de olifant zo van zijn rug afgegooid.

's Middags maken we een rit door het park bovenop de grootste olifant van het stel. We zitten wel een meter hoger dan de andere toeristen en kunnen mooi over het hoge olifantengras heen kijken. Neushoorns zien we helaas niet, laat staan de Bengaalse tijger, wel heel veel herten en vogels. Als het tijd is om terug te gaan krijgt onze mahmoet bericht per mobiele telefoon dat er een neushoorn is gesignaleerd. Hij kijkt op zijn horloge, helaas, geen tijd meer. De volgende lading toeristen staat al te wachten. We krijgen 's avonds nog een dansvoorstelling van de Tharu mannen met Afrikaanse sferen qua ritmes en dansbewegingen. En dat allemaal inclusief, sterker nog er staat nog een vogelwandeling om 7 uur 's ochtends op het programma. Je hebt nauwelijks tijd om je tas in te pakken! Krishna weet er veel van, heeft een mooi vogelboek waar hij de ontdekte vogels in aanwijst en van anderen in het gezelschap mogen we af en toe de verrekijker lenen. De tijd vliegt helaas en om 9 uur gaan we per bus terug naar Kathmandu. Mooi op tijd, voor de dag erna staat een blokkade van de Kathmandu vallei op het programma van de Maoisten.
Wij krijgen toch al een file. Als je vrachtauto het niet meer doet, ga je gewoon stilstaan op de drukke tweebaans weg totdat je het gerepareerd hebt, anderen moeten dan maar om je heen rijden...

Terug in het Tibet Peace Guesthouse hebben we nog een kamer en smaakt het eten weer heerlijk. Wel gek dat Marijke er niet is natuurlijk, maar die loopt lekker bij Everest rond. Wij doen schooltoetsen met Rik en ander schoolwerk met Bart en bezoeken 's middags met de lokale bus voor 10 roepie Pashupatinath. Ook hier een entree prijs, maar liefst 500 roepie. "Over mijn lijk" roep ik spontaan. Verderop zijn de crematies in volle gang bij de heilige rivier en de jongens ontdekken bloemenslingers, bananenblad offerschaaltjes en veel rommel in de rivier. Ook lopen er apen, net als bij de Swayambunath tempel die we eerder bezochten. We proberen nog een omtrekkende beweging, maar nee ook hier entree voor toeristen. Helaas wij blijken nog teveel een budgetreiziger, die dit 15 jaar geleden al bezochten en toen nog gratis rond konden lopen.

De laatste dag eten we bij de Pumpernickel in de tuin en wandelen naar Durbar Square met zijn tempels van de Hindoes en Freak Street. Ons gammele hotel Monument Lodge is er niet meer. Wel kantoortjes waar de toerist 300 roepie mag betalen om het plein op te mogen. Dacht het niet. Veel is er verder niet veranderd: de toeristenmarkt is er nog, de fluitverkopers, de tijgerbalsem, de wollen en zijden sjaals. Wel veel meer verkeer, overal brommers, auto's, riksha's en veel getoeter. Zelfs een stationcar uit Ierland die hopeloos vaststaat in de smalle straatjes van Thamel. Dan liever met openbaar vervoer en de benenwagen. Na een gezellige middag met Bernd uit Nederland met wie we het Elfstedenspel spelen verlaten we Nepal voor de derde keer. We hopen zeker nog eens terug te komen om de bergen weer in te trekken.